ด้วยการปรับปรุงเทคโนโลยีและมาตรฐานการครองชีพ รอยเท้าทั้งหมดของชีวิตผู้คนส่วนใหญ่ดำเนินไปบนอินเทอร์เน็ต ซึ่งสร้างชุดตัวเลขและรหัสที่มองไม่เห็นซึ่งคนทั่วไปไม่สามารถเข้าใจได้ รอยเท้าเหล่านี้มีค่าหรือไม่? เป็นทรัพย์สินส่วนตัวหรือไม่? สามารถเชี่ยวชาญหรือซื้อขายด้วยตัวเองได้หรือไม่? บริษัทหรือกลุ่มที่ขับเคลื่อนด้วยข้อมูลขนาดใหญ่ได้สร้างประโยชน์มากมาย ดังนั้นในฐานะผู้ผลิตข้อมูลขนาดใหญ่ เราจึงควรได้รับการรับประกันความปลอดภัยของข้อมูลขั้นพื้นฐานที่สุดและสิทธิ์ในการกระจายผลประโยชน์! ก่อนเข้าสู่ยุค พ.3.0 กรรมสิทธิ์ในข้อมูลส่วนบุคคลควรเป็นของตนเองก่อนหรือไม่? รอยเท้าของทุกคนนั้นแท้จริงที่สุดและไม่มีใครทำซ้ำได้ เฉพาะเมื่อการพัฒนาเทคโนโลยีขึ้นอยู่กับสาธารณะและให้บริการสาธารณะเท่านั้นที่จะสามารถสร้างสรรค์สิ่งใหม่ๆ เป็นที่ยอมรับและเข้าใจโดยสาธารณะ จัสมีควรค่าแก่การรอคอย